Aþýklar gönülden baðlý olurlar,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Sevdiði uðrunda yaþar, ölürler,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Hep iyi, hep kötü deðil insanlar,
Can içinde bütün kayýtlý sanlar,
Birbirini seven gözünden anlar,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Silerler kalbinden tüm isimleri,
Çýkarýr aklýndan, tüm cisimleri,
Yaþarlar ikisi, tüm mevsimleri,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Parmaklarýn bile beþi bir deðil,
Herkesin; baharý, kýþý bir deðil,
Umudu, hayali, düþü bir deðil,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Hep arar, sorarlar gönül alýrlar.
Bir ömür sözüne sadýk kalýrlar,
Sever sevdiðine övgü bulurlar,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez.
Arayýþla geçmez bütün günleri,
Kýskanýr kumrular bilse onlarý,
Birdir baþlangýcý, birdir sonlarý,
Vefayý bilenler, vedayý bilmez...
Özcan ÝÞLER
6 Mart 2023 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.