mevsim bahardý
kuþlar
kelebekler
bilumum çiçekler
sanki sev sev diye dürtüklüyordu adamý
sanýrým kadýný da ayný þekilde
ha adam ben oluyorum burada
kadýn sen, hikayede
ikimiz de acemi sayýlýrdýk
hani neremizle seveceðimizi bilemeyecek kadar
ve sen menzilime girdiðinde;
trene bakan öküz gibi hissediyordum kendimi lakin
sen geçerken sahilden" demeliydim
bilemedim,
geçtin gittin
bakakaldým ardýndan
el ele iki aþýk gördüm
durun dedim
durdular
anlattým olan biteni
biri akýl verirken
öbürü fikri verdi
neyse fikrin senin olsun dedim kýza
aklýna bir þey gelmesin
zarardan baþka oðlana
onlar bunlarý düþünürken
þunlara bak dedi biri
meðer eteði tutuþmuþ
fikri yontarken zilli
derken sen geçiyorsun sahilde
mevsim bahar hala
ama ellerin haným eli..