GİTTİN, BOZULDU TILSIM

GÝTTÝN BOZULDU TILSIM

Sen gittin, belendin, yandý genzim
Ben umarsýz ve dalgalý bir denizim
Gittin ya duruldum, kayboldu izim
Gittin, týrmalandým, soldu benzim

Gitmeseydin yanýnda kalacaktým
Bir fasýl belki bekleyecektim
Belki nazlanacak aðlayacaktým
Gitmeseydin bembeyaz kar olacaktým

Sen gittin dinmedi yüreklerde sýzý
Gidecek ne vardý, ömrümün ilk yazý?
Baðýrdým, duyulmadý kalbimin avazý
Yine de gittin kesilmedi kaderin hýzý

Gittin güneþ battý, hayat bitti mahallenizde
Döküldü, duman oldu, tütsün kaldý evinizde
Gittin diye güller ve bülbüller þimdi perhizde
Gittin ya, balýklar bile uzaklaþtý dehlizde

Kýrýldý kalanlarýn kanadý sen gittiðinde
Sýzýlarýn baþladý, aðýtlar bittiðinde
Her kes sus pus oldu kaderin nezdinde
Yok gidiþinin yeri ne mezhepte ne dinde

Benim kekik kokulum, siyah incim
Sen gittiðinde tükendi tüm sevincim
Gittin diye bak benim için sallanýyor sicim
Boyun eðmek kaldý bana, kýrýldý direncim

Gittin gökkuþaðýnýn bir rengi gitti
Bir þehir figan etti, tabular intihar etti
Gidiþinin ateþi çok yürekler eritti
Gittin ben aklýmý, aklým beni terk etti
Dizlerimin ve gözlerimin feri de gitti

Öyle bir gitmek ki soðruluyor beynimde
Gidiþinin sancýsý tuttu tam ense kökümde
Uyumuþum, gidiþini göremedim düþümde
Uyandým ki gitmiþsin, sýra söz kesimde

Þair << Eðri çizgileri düzeltemedim
Dediðim yollarda yürütemedim
Pervazsýz dillerin pörsüttüðü gül
Seni gönlümce büyütemedim>> diyor..

Ben de << Ýtiraz ettim senin gidiþine
Kendime muhalifim, rastlamadým eþine
Hayat kelepir deðil, serkeþtir dedim
Anlatamadým, kendime dedim ki git iþine>>

Ve yine << Sana gitme diyemedim
Yunusça serzendim , engelleyemedim
Bir entrikalýk serzeniþi benimkisi
Sana son sözümü söyleyemedim>> diyorum..

Diyordum ki kapandý gam penceresi
Düþtü Anzýhlanýn ipekten peçesi
Bitti ilk bahar, þimdi gidiþinin ertesi
Gitmiþtin vesselam , þiirlerimin son hecesi
Oysa yoktu gidiþinin hiç bir gerekçesi...

Yakup KOÇAK /Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: