GÖZÜNÜ TOPRAK DOYURSUN

Zenginliðin düþündesin
Gözünü toprak doyursun
Biriktirme peþindesin
Gözünü toprak doyursun

Dinlemezsin helâl haram
Merhametin yok bir gram
Varsa yoksa "malým, param..."
Gözünü toprak doyursun

Ýncitirsin, kalp kýrarsýn
Para pul düþü kurarsýn
Kalbini boþa yararsýn
Gözünü toprak doyursun

Varlýðýnla övünürsün
Dünyalýkla avunursun
Bir gün sen de dövünürsün
Gözünü toprak doyursun

Yapan deðil, yýkansýn sen
Ateþ olup yakansýn sen
Hep kibirle bakansýn sen
Gözünü toprak doyursun

Yetimleri kayýrmazsýn
Haklý haksýz ayýrmazsýn
Sofrana dost buyurmazsýn
Gözünü toprak doyursun

Meyve vermeyen dalsýn sen
Taþlý, dikenli yolsun sen
Merhametsiz bir kulsun sen
Gözünü toprak doyursun

Kazandýkça azarsýn sen
Kim isterse kýzarsýn sen
Güçsüzleri ezersin sen
Gözünü toprak doyursun

Sanma kendini yücesin
Sen aslýnda bir cücesin
Kapkaranlýk bir gecesin
Gözünü toprak doyursun

Yalnýz verdiðin senindir
Kibrine sebep ben’indir
Ölüm nihai yönündür
Gözünü toprak doyursun

Saltanatýn biter bir gün
Neyin varsa yiter bir gün
Ruh bedenden gider bir gün
Gözünü toprak doyursun

M. NÝHAT MALKOÇ





Sosyal Medyada Paylaşın: