KÜMESİNE BİLE KOYMAZ
Zalimin zulmüne dur demek senin elinde,
Hakký dünyalara haykýrmak senin dilinde.
Sular yavaþ yavaþ akar da hendeðine dolar,
Baharýn açan gül muradýna ermeden solar.
Korkma! Ateþ yakmaz ihya ettiðin yeri,
Ýðne iplik kesilip kalsan da ince bir deri.
Mýzrak çuvala sýðmaz hakikati görünce,
Korkunu yenip de etten bir duvar örünce.
Unutma! Su uyur, düþman ise asla uyumaz,
Hainlik için inine girer, soðuktan puyumaz.
Zalimin zulmü varsa mazlumun da Allah’ý,
Korkma! Seni hakka kavuþturacaktýr billahi.
Ýtten doðan it olur, kurttan doðan kurt olur,
Fýtratý bozma! Eþekten doðan nasýl at olur?
Herkes sütün hükmünü iþler mayasýna çeker,
Sonunda da sessizce layýk olduðu yere gider.
Köhne çöplükte öten kendini hep horoz sanar,
Pislikleri yalayýp yuttukça karným doydu sanar.
Af edersiniz! Çöplükteki boktan karýn doymaz,
Kendi kümesine biricik yavrusunu bile koymaz…
13.02.2023
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.