DOKUNMAYIN
Bir kelebeðin kanatlarýndayým
Uçup giden zamanýn içinde
Kozamdan dahi çýkamadan
Un ufak yok oluyorum!
Gün yüzü görmemiþ çocukluðuma,
Feleðin sillesi aðýr geliyor!
Küfeme yüklenen onca çileyi, cefayý
Omuzlarým taþýmýyor,
Gün geçtikçe çöküyor, ufalýyor...
Çocukluðumu yaþayamadan
Hayallerimi, umutlarýmý çaldýlar..
Halbu ki bu hayatta,
Safça, masumca kurduðum hayallerdi
Beni ayakta tutup, hayata baðlayan
Çok gördüler,
Acýmadan koparýp aldýlar
Geriye boþ gözlerle bakan,
Bir enkaz býraktýlar...
Dokunmayýn,
Saf, masum, pýrýl pýrýl çocukluðuma
Dokunmayýn,
Dokunmayýn ki
Yarýnlara güvenle bakayým!
Aydýnlýk yarýnlara imza atayým!
Cocukluðumu geri ver felek,
Yarýnlar için geri ver..!
23.02.2023 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.