BAKTIÐINDA SONSUZLUÐA
Gözlerim dalmýþtý, uçsuz, bucaksýz, Sonsuzluða.
Þehrin cadde ve sokaklarý
Yolun sonunda Dipsiz uçurumlarýn
okyanus kadar derindi baktýðý noktada.
Kalbini hissedecek kadar yakýn.
Bir o kadarda uzaktý.
Ey evrenin sahibi sen deðil miydin,
Yollarýný kesiþtiren.
Þimdi nedendir bu hýrçýnlýk bu hengame.
Duyuyor musun ayak seslerini uzaklara gitmek için çýkan.
Her adýmda sana koþan
Baktýðýnda seni içine hapseden
**(CANGÜLÜM) **
NEBAHAT KILAKAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.