KALAN ELEMLİ...
Ne güzellikler soldu, gittiler bir bir,
Eyvah! Toprak doymuyor, "gel" diyor kabir.
Anan baban nerede, yoldaþýn hani?
Ne yoksulu var bâki, ne de ekâbir.
Dünyanýn hali hazin, bazen acýklý,
Düþünsen de kavranmaz, yoruyor aklý.
Ancak ibret alýnýr bu gözlemlerden;
Doðum, ölüm ardýnda ne sýrlar saklý.
Geldin de bu âleme, kalmak elde mi?
Senli veya sensiz de kalkacak gemi.
Lâkin gidenler mutlu, kalan elemli,
Belli deðil kim usta, kimler acemi.
Bilinmeyen bir ufka son seferdeyiz,
Kimimiz yatak yorgan, biz seherdeyiz.
Bil ki ayrý yerlere kodlar melekler;
Umalým mahþer sonrasý Kevser’deyiz.
19.01.2020 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.