SONSUZ NEDİR?
Sonsuz nedir diyor SÜLO’M, Açýp bakýyorum; Türk Dil Kurumu’na,
Þaþýyorum sýfat olarak geçen ilk dört tanýmýn durumuna:
Birinci taným: “Sonu olmayan, bitmeyen, ebedî.“
Nasýl yani, kim gitmiþ ucuna da; görememiþ sonunu?
Giden yok sanýrým.
O zaman nasýl bilmiþler sonunun, sýnýrýnýn olmadýðýný?
Ýkinci taným: “Ölçülemeyecek kadar çok veya büyük olan.“
O kadar çok ve büyük olduðunu görmek için,
Neyin baþýna çýkýp bakmýþlar ki?
Üçüncü taným: “Çok“
Yahu çok demek kolay, ne kadar çok,
Önemli olan eni, boyu, hacmi, miktarý…
Dördüncü taným: “Birçok“
Deyip kývýrtmýþ, bir miii, çok mu?
Birle çok arasý, anlaþýlýr bir ifade midir?
Ýsim olarak ta tek tanýmý var:
“Sonu ve sýnýrý olmayan þey“
Þey neymiþ ki? “Þey; madde, eþya, söz, olay, iþ,
Durum ve benzerlerinin yerine
Kullanýlan, belirsiz anlamda bir söz”
Diyor ayný Türk Dil Kurumu…
Böyle demekle san ki; açýklýyor mu durumu?
Ayrýca sýfat olarak matematikte þöyle tanýmlamýþ:
“Sonu olmayan, her niceliði aþabilen deðiþken”
Her niceliði aþabiliyorsa; fýrýldak mý fýrýldak olmalý,
Hatta hiç durmadan dolaþýyor olmalý,
Her nereye gidiyorsa!
Acaba UZAYIN, SONSUZLA bir arkadaþlýðý var mý? TÜRK DÝL KURUMU
Gökbilim terimi olarak Uzay için diyor ki;
“Bütün varlýklarýn içinde bulunduðu
Sonsuz boþluk, feza, mekân.“
Hem bütün varlýklar içinde olacak,
Hem de boþluk olacak!
Bizleri ve þu koskoca Dünya’yý,
Hiçe mi sayýyor bu Türk Dil Kurumu?
Yoksa ben boþ nedir, boþluk nedir,
Onu mu bilmiyorum acaba?
“Boþ olan yer diyor Türk Dil Kurumu“ boþluk için:
SÜLO’M sen de; bu sürahi neden boþ Demiþtin geçen gün; neresi boþ?
Onun içinde; oksijen, azot, argon, su buharý diye
Saymaya baþladýðýmda; gene miii
Diyerek kaçacak delik aramýþtýn,
Arkasýný dinlemeden, hatýrlarsýn.
Havanýn kimyasal formülü var mýdýr diyor SÜLO’M: “Hava yuvarýný oluþturan,
Bütün canlýlarýn solunumuna yarayan,
Renksiz, kokusuz, akýþkan gaz karýþýmý.”
Kimyada karýþýmlar formüller ile gösterilemezler.
Formüller ile gösterilenler, bileþiklerdir, karýþýmlar deðil.
Bir de Evren var Evren… Evren neymiþ? Türk Dil Kurumu diyor ki;
“Gök varlýklarýnýn bütünü, kâinat, cihan, âlem, kozmos”
Bir diðer tanýmlamasýnda ise þöyle diyor;
“Düzenli ve uyumlu bir bütün olarak
Düþünülen bütün varlýklar.“
Bak akýllandý Türk Dil Kurumu, boþ moþ demiyor,
Düzenli ve uyumlu diyerek beðenisini de esirgemiyor.
Gerçi; Fransýzcadan, Farsçadan, Arapçadan,
Har vurup harman savurarak,
Ýþi biraz da yokuþa sürse de...
Sonsuz sanki yalnýzca varlýða, mekâna deðil de;
Zamana da yönelen bir kavram gibi…
Bu kadar mý fingirdekmiþ þu sonsuz,
Bu tanýmlar anlatýyor mu durumu,
Lâzým bu kargaþaya bir cahilin yorumu,
Sonsuz derler depreþir, kafamdaki curcuna,
Bir seyahat edeyim þu sonsuzun ucuna.
Varan bir þey dikmiþ mi bakayým son burcuna?
Doðrusu merak ettim, ne koymuþlar harcýna?
Akýl fikir yorayým, çekicine murcuna.
Býkýp küsen giderken, ne doldurur hurcuna?
Sahip çýkan var mýdýr defterdeki borcuna?
Arasam rastlar mýyým, acep daha larcýna?
Süleyman KARAMAN vega4
NOTLAR:
1… GELECEK BÖLÜM (03) SONSUZUN ÖTESÝNDE NE VAR?
2… Ýtalik yazýlar gizli sesim, SÜLOM’UN konuyu açma çabasýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.