ŞİİRİMİN SİLSİLESİ

Koþma fidesinden gelen çýnarým.
Kolumu kesenler dal etmez beni.
Gazel ýrmaðýndan akan pýnarým.
Yardan býrakanlar sel etmez beni.

Rücû’ da ederim bazen aslýma.
Kaside okurum ölmüþ neslime.
Elbette olamam meçhul besleme.
Kökümü bilenler el etmez beni.

Bayram dergâhýnda nefsi öldürdüm.
Köpek önündeki yala saldýrdým.
Hak aþkýný gönle orda doldurdum.
Beþerin sevgisi kul etmez beni.

Emrah diyarýna uðrarým bazý.
Aslý’nýn peþinde olurum tazý.
Dadaloðlu gibi çalsam da sazý,
Karac’oðlan dedem tel etmez beni.

Tanzimat, ufkuma güneþ doðurdu.
Daha önce millet tümden saðýrdý.
Hürriyet adýný Kemal çaðýrdý.
Tersini düþünen gel etmez beni.

Gördüm ki hâlâ var, Fikret hayraný.
Yabancý lügâtte bulur devraný.
Marifet sayanlar boþa seyraný,
Caným yakar ama kül etmez beni.

Nafiz’ce þiire döner hep dilim.
Üstadýn peþinden ayrýlmaz yolum.
Hece’yi dokurum sanki bir kilim.
Cahilin sözleri pul etmez beni.




Sosyal Medyada Paylaşın: