Gezer

Gezer

Þu dolunay Mehveþ’im ne zaman akla düþer,
Ruhumun bulutlarý meçhul halimde gezer.
Afacan hücrelerim koþarken üçer, beþer…
Esir düþmüþ yüreðin izi kalemde gezer.

Sabahýn ýþýklarý saçýný yalar iken,
Kahverengi gözleri diyaha çalar iken,
Yoðunlaþmýþ duygular derine dalar iken,
Ney’in naif naðmesi hangi alemde gezer?

Uçuþan lüle saçlar geninden haber verir,
Süt beyazý tenine dokunsam aklým erir,
Dönüp bir nazar etse kaným beynime yürür,
Aþka davet kokular sanki lalemde gezer.

Þu sevda ikliminde derin aþka bürünmüþ,
Teni tenimden uzak, umudumda arýnmýþ,
Kavuþmayý beklerim; ha bu gün ha yarýnmýþ,
Göz yakýndan görmedi, fakat dilimde gezer.

Zülfün telini gördüm: Az siyah az kestane,
Saki meyin sunmadan nasýl oldum mestane?
Ne Züleyha, ne Leyla girmedi bu destane,
Vuslat uzak dediler, düþüm elimde gezer.

Ýki tatlý kelamý duysam unutur muyum?
Bir umut olmasaydý kalbim avutur muyum?
Düþüm, hayat sebebim; asla uyutur muyum?
Ne yana yolum düþse, o yar solumda gezer.

Mustafa Hoþoðlu
25.02.2023


Mestane: Sarhoþ gibi, kendinden geçmiþçesine
Sosyal Medyada Paylaşın: