DERİNLİK

Anne öfkesinde bir çocuk,
Orman kuytusunda son çiçek,
Bir elvada içimde kaybolan sesin,
Eski aðýt bu soðuk yüzlerden keskin

Düþürür gibi verir ekmeði ne az ne çok
Bir ateþ gibi vurup en dipte
Adabýnda izbe bir karanlýk var senin
Yolun yokuþ muhakkak eðilmiþ belin

En yalansýz akþamlarýn suretsiz çýðlýðýnda
Haber geldi dediler bitmezmiþde husumet
Meðer þartmýþ kýrdýðýn gönlü ezberleyeceksin
Sen yoksa bu kadar hüznü kimden bileceksin

Suçlusu olduðumuz derin karanlýklarda
Bir hýrsýz gibi bilip tüm gece seslerini
Boðulmuþ kuytu yerlerden ýrak senin yerin
Bu kadar yüksekten bilmem nasýl düþeceksin

Ne halini sor ne de acý mazide kalanlara
Ne zamansýz gör ne de zamansýzken aðla
Ah vurulup en aðrýlý yerinden delinmiþ kalbin
Nedir bu muhtaçlýðýn nedir kimsesizliðin
Sosyal Medyada Paylaşın: