Aðlayýpda döktüðüm göz yaþýmý
Silenim yok ki okþasýn baþýmý
Mýsralara olan þiir naþýmý
Þaþý öðmediðim yalandý dersem
Gülüþümü mýsralara dizerken
Efkârýmý þiir þiir yazarken
Hasretliði imbiðinden süzerken
Döþü döðmediðim yalandý dersem!
Özlemin hicraný bir hikâyeydi
Nasýl diner bilen biri diyeydi
Gönül daðý kaftanýný giyeydi
Eðip büðmediðim yalandý dersem!
Ele gelmez, avuca da sýðmadý
Ele rahmet oldu bana yaðmadý
Sinek saðdý inekleri saðmadý
Saðýp saðmadýðým yalandý dersem!
Gelin olup gelinliði giymedim
Kaderimdir dediðimden güymedim
Zalimleri, hainleri saymadým
Boðup boðmadýðým yalandý dersem
Kara günde dost olanlar yâd etsin
Seven gönül dostlarý biad etsin
Teveccüh firdevse itikad etsin
Aðýp aðmadýðým yalandý dersem
Sarýn gelinliðe kefenim olsun
Kaderim kim ise sararýp solsun
Aþkýný gelinlik içinde bulsun
Yýðýp yýðmadýðým yalandý dersem?
Var mýdýr gülerken beni bir gören?
’Yüzün gülmesin’ mi dedi gönderen?
Güne aþýk gibi, þeytan dönderen
Döðüp döðmediðim yalandý dersem!
Bu devran bir gün son bulur dertler
Masum göz yaþýma dayanýr sertler
Yetsin gözlerime bunca firkâtler
Doðup doðmadýðým yalandý dersem!
Dermansýz derdime dertlerdir çare
Çektiðim acýdan yürek bin pare
Halimi arz etmem yad’a aðyare
Deðip deðmediðim yalandý dersem!
Kefenledim acý denen kaputa
Hasret, koydum özlem adlý tabuta
Adak yaptým keder olan çaputa
Söðüp söðmediðim yalandý dersem !
Rüzgâr olup savursam matemleri
Koparsan dil denen kerpetenleri
Vagona doldurup boþ gezenleri
Savýp savmadýðým yalandý dersem?
Dualarým sizinleydi dilime
Kilit vurdum, amin diyen elime
Gülmek için bulamadým kelime
Yaðýp yaðmadýðým yalandý dersem!
Saadeti vaat eden sizleri
Sildim sahte riya dolu sözleri
Dünyanýn en ahmak siz öküzleri
Koðup kovmadýðým yalandý dersem!
Karþýdan bakmayýn öyle, el gibi
Emi SULTAN soldu, gonca gül gibi
Kökünden ayrýlmýþ kýrýk dal gibi
Eðip büðmediðim yalandý dersem.
Karacakýz Emi Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.