Kendi içini kemiren þu dünyevi deðirmeninde Ne acýlar öðütür insan denilen doyumsuz sistem Masumiyetin ellerinden tutarak sürükler izbelere Günahýn koynuna girerek akar gider bakir denizlere
Usançlý ýrgatlarýn dilinde mahur bir türküdür yaþamak Yiðit seviþmelerin boðazýnda kanlý bir hançer olsa da aþk Mor daðlarýmýzda her bahar sümbüller sevdaya açar iken Islak gecelerin dumanlý yataklarýnda aðlar kaderine zambak
Arpalar yol verir kirli mevsimlere, derinden bir yel eser aþka Umut kanlý bir ekmek olur, banarýz lokmalarýmýzý soðuk aþa Sevinçler hüzzam bir baþkaldýrý olur, uzanýrýz üþümüþ taþlara Yol verir dizginsiz acýlarýmýza hayat, acýmaz gözlerimizdeki yaþa
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Labirent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.