çýktým nafile bir çabayla
beynimin kara kutusunu
lüzumsuz þeylerle doldurup
kendime bir mezar
sana da bi duvar baktým
iki kiþilik Finster
-ölüler günü ve sessiz savaþlar-
ununu elemiþ, eleðini asmýþ
iki tuðla arasý boþluk
güya ucunda ölüm yoktu
daha bi sürü þey...
yanlýþlýkla kalbine çarptým
enkazlarýn arasýnda
orada kýrýldý sesim
özür dilerim
yeni dönmüþtüm baþka bir acýdan
saymadým, yýllar var ki ölmüþtüm
her halükarda ölecektik
dert ortaðýný teskin eden aptal kader
ona yakýn bir þey
yani gelip geçici
yani buraya fazla
yani süresi çoktan dolmuþ
-bir stadyumu doldurmasa da-
feleðin sillesini yemiþ
hayatý boyunca
yok! artýrýyorum!
yani çok daha fazlasý bayým!
yaþamak el yordamý
ve cehaletle serbest býrakýlmýþ
kendi aramýzda
bize "ölün!" dediler
ve iþte burdayýz
korkma! ölmenin yaþý yok
dediklerine bakýlýrsa
buralarda bir yerdeymiþ
senin de mezarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.