Sen

Yanýk yürekten taþmýþ bir þiirsin sen.
Küllerinden doðmaktýr esrarýn.
Aðlayan kalbin inci taneleri gibi
Kaleme hasret kalmýþ bir kaðýda
Dökülen duygularsýn sen.
Yitik bir umutsun, yeþermeye umutsuz.
Her mevsimin bir sonbahar aðacý,
Dökülen yapraklarýn hikâyesisin.
Ansýzýn gürleyen gökte bekleþirken,
Israrla camlarý döven yaðmursun.
Gecenin yýldýzlara kavuþtuðu anda,
Kayan yýldýzýn arkasýndan koþansýn.
Rüya gemisinde yol alýrsýn sen,
Hýrçýn dalgalarýn yön verdiði.
Limana varmaya razý olmayansýn.
Kâinatta kaybolmuþ bir çocuksun,
Masum, çaresiz ve biraz da korkmuþ.
Hasta gibi hazin bir sonu bekleyen,
Yýrtýk giysiye yama olansýn.
Doðmayan güneþ kadar gururlu,
Atmayan bir kalp kadar yorgunsun,
Kimilerinin ölü diye tanýmladýðý.
Bir yanýn sancýdan kývranýrken,
Diðer yanýn hayata susayansýn sen.
Sen ki, görünmez olansýn,
Bilinmeze vurgun.


Sosyal Medyada Paylaşın: