Bir felaket zelzele

Fýrtýnayla doðrulmuþ hazýrlýkta tabiat
Saat gecenin dördü, günlerden altý þubat...
Sýcaklýðý evimin bedenimi sarmýþken
Kardeþime seslendim, "uyuman gerek erken!"
Düþlüyorken yarýný, baþucumda rahatlýk,
Sesi geldi babamýn: "neden sönmüyor ýþýk?!"
Sonrasýnda huzurla dalýverdik uykuya,
Sabahýna gecenin uyanmak için güya.

Anlamadým ilk anda, yataðým beþikte mi?
Sonra baktým ardýma, ecelim eþikte mi?
"Kalkýp hemen gidelim, uyanmalýsýn Ramiz,
Yeryüzü yarýlýyor, içine düþeceðiz."
Sardý birden geceyi; bir felaket, zelzele.
Annem, babam, kardeþim... Çýkamadýk el ele.

Yýkýk binalar saf saf, can pazarý her taraf
Gözümün kadrajýnda elem dolu fotoðraf
Acý feryat duyuldu:"Daha onun yaþý ne?
Beni gömün topraða, evladýmýn yerine!"
Görmez misin kardeþim, caný veren alýyor
Geride kalanlara aðýr bir yük kalýyor.

Yolda rastladým birine, kanla dolu yarasý.
Kalmamýþ hiç dermaný, yok yaþamla arasý.
"Kimin kaldý geride, bir haber var mý sizden?"
"Abi yalnýz ben varým koskoca evimizden.
Canýmda bir acý var, bilmem ki yara nedir
Bir mahalle, kýrk bina, her biri viranedir!"

Vakit buldu akþamý, herkesin benzi soluk.
Hayat boyu bilmedim ne açlýk ne de soðuk...
Sofrasýnda evimin hergün ayrý ziyafet,
Nicesiyle doluydu dolabýmda kýyafet.
Bilemedim her aným ne de büyük bir ihsan,
Bunca yükü omzunda nasýl taþýr bir insan?

Annemi çýkardýlar, öksüz kaldým ilk önce
Dünya baþtan yýkýldý, gül yüzünü görünce.
Geceleri en kalýn yorganlara sarardý
Bizim için dilinde hayýr dualar vardý.
Haram lokma yedirmez, kavurmazdý yaðýnda.
Cennetimi taþýrdý, mukaddes ayaðýnda.

Peþi sýra babamý, bir daðý kaldýrdýlar
Eþi gelmez dünyaya, nasihatý yadigar:
"Ýnsanlar kuþ misali, daðýlýr üçer beþer.
Kimisinden gelmez þer, kimi kuyunu eþer.
Haklýya hakkýný ver, yarýnýn ruz-ý mahþer
Ölümü tadacaktýr, muhakkak ki her beþer."

Dünyalarý istemem, bana kardeþimi verin
Daha nefes alamam, göðü göðsüme serin.
On üç asýr yaþadým, her günü senin yüzün
Bir gecede yaþadým on üç asýrlýk hüzün .
Kanar kolum kanadým, on üç parçadan cüda
Dayanaðým, aslaným, on üçünde elveda.

Ýþte böyle kardeþim, üçü yan yana cansýz.
Üçüncü gün topraða gömüldüler kefensiz.
Ölüm yaþa bakmýyor, neyi beklersin daha?
"Ah! Ey gafil faniler iman edin Allah’a!"

Çýkardýlar enkazdan akþamüstü bir genci
Gönülleri þen etti annesinin sevinci
Buruk neþe içinde; sesinde yok tahammül:
"Aþký onda tanýdým, sað mýdýr, adý Betül?"
Her sözünde derine düþürüyor yýldýrým,
Salim çýktý kendisi, sol yaný kaldý yarým.

Durum böyle kardeþim, ahval harap mý harap
Halimi düþündüðüm her saniyem ýzdýrap.
Þehir boyu gezindim, ezip geçmiþ hunharca
Geçmiþi yýkýk gördüm, atiyi paramparça.
Bazý sitem ederdim, hayat daimi rutin
Her rutine bin þükür, þimdi halimiz çetin.

Geçiverdi yanýmdan titreyerek yavrucak
Nemli mavi gözleri, sevilesi bal yanak.
Evinden yoksun kalmýþ, karný aç, yalýn ayak
Bir lokma olmak istedim, bir çift pabuç olmak...
Söylesene kardeþim, yattýðýn yerde sýcak
Yüreðimden enkazý söyle kim kaldýracak?
Sosyal Medyada Paylaşın: