Celladın ipi sensin

Kýratanenin son köþesinde iki yancýlý,
Dört saðcýlý, ne’dediði,
ne de ne yaptýðý belli olmayan bir masa...

Bir köþesi kýraat’den uzak,
Ýçi bomboþ yaðmalanmiþ bir kasa...

Ýki elinin arasýnda baþýn,
feryat figansýn...
Þaþýr mýyorsun da bu yasa?

Çünkü bakýyorsun her yer karanlýk, talan, köhneleþmiþ bir yasa!

Sen býrak üzülmeyi, ölene sevin..
Vicdan azabý geriye kalanlarýn

Kan bulaþmýþ ellerinden,
Kader naðralarý arýndýrmaz ruhunu..

Belki rüyadan uyandýn,
Anladýn ki ölümlerin sebebi senin..

Celladýn ipi sensin,
Bunlar senin bedelin.

Çünkü sen..
Ampulle aydýnlatmýþsýn yolunu,
Tüm ölenlerin..

Þimdi nafile soyunsan da,
Cehaletlini sýrma kuþaklardan..

Celladýn elinde duran ip senin..
Belki sýradaki sensin,
Belki de senin eserin...

Sosyal Medyada Paylaşın: