Türk'lük Ebedi
Her çalaný doyurmuþ, ne büyük devlet
Sen söylersen kötüsün, uyuyor millet.
Veba gibi sarmýþ cahillik denen illet.
Ýllet ki her fakire bir kuru aþ etmiyor!
Her yaný satýn almýþ Ýngilizi ve Arabý!
Anadolunun ayaðýnda bir delik çorabý!
Her isyaný susturur derebeyinin dolabý,
Bir dolap ki giren zengin, çýkan zengin!
Gitmiyor mu ki zorunuza satýlýrken vatan?
Elinde kavanozu olana, birde çanak tutman!
Hem diyorsun haram lokmam yutmam,
Aðzýna çalýnan bala ne diye alkýþ tutman!
Satmýþlar memleketi, üreten aç, çalýþan muhtaç.
Her hakkýný arayana vuruyorlar bir kýrbaç!
Aða türkü tutturmuþ her konuþana hain.
Esas kendi türküsünü söyleyene var ihtiyaç!
Eðer bu derebeyi susturursa herkesi,
Sen sanýyor musun rahat büyür bir nesil!
Köleliklere imza atýyorlar arkadaþ,
Hani sen de diyordun ya Türk olmazdý esir!
Kuyruðu sýkýþtýrmasýn hemen baþlýyor vatan!
Yüzü bile kýzarmýyor söylerken. Utan!
Ancak o süslü laflarý birkaç cahil var yutan.
Onlar da bu derebeyine hep çanak tutan.
Onun türküsünü söyleyen biri derse ki açým,
Diyor ki zora sýkýþýnca bayrak inmeyecek.
Kimse merak etmesin. Ey arkadaþ,
Taþ kýrýlýr, tunç erir, Türk’lük ebedidir.
Bu soysuzlar bunu hiç bilmeyecek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.