Neler görüyorsunuz gözlerim, Kulaklarým, neler duyuyorsunuz! Þimdi sökeceðim sizi, Þimdi koparýp saðýr býrakacaðým! Bir kýþ bu kadar mý kurak, Bu kadar mý mevsiminden uzak, Lakin bu kadar mý soðuk olur, Bir gün, bir gece de dünya, Bu kadar mý kimsesiz doðurur! Kader dedikleri, Mukadderat diye anlattýklarý bu kadar mý acýmasýz olur.
Toz, duman, yýkýntý, Çiçekler, aðaçlar, çocuklar hepsi harabe... Battaniyeler, çorbalar, çadýrlar; On bin þehir on þehrin göbeðinde yansa da cayýr cayýr, Isýtmaz.
Sözcükler bu kadar mý kifayetsiz kalýr, Hislerin bütünü bu kadar mý manâsýzlaþýr, Anýlar, hayaller, umutlar, yarýnlar, Kalanlarýn yüreðinde zincirler, kelepçeler, kapanlar, Hayatlar harap oldu, Yitip gidenler, mezarlar rakam! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.