Depremin Acıları

Acýlara bandýrdým böldüðüm son lokmamý
Geçmedi boðazýmdan sýra sýra dizilir
Hala lokma düþünen ne arsýzsýn be adam
Gördüðüm aç susuzlar yanlarýma dizilir

On ilimiz tamamen yer ile yeksan olmuþ..
Bilmiyorum bu vahþet kaç bin canýmý almýþ.
Ülkemi baþtan sona kara dumanlar sarmýþ.
Yüreðim yangýn yer, gözümden yaþ süzülür.

Güneþ toz bulutuna gece ayaza teslim
Bedenler buza dönmüþ yürek acýya teslim
Gözlerin yatýðý kum, kapaðý mora teslim
Aðýtlar tortu tortu, yüreklere süzülür

Babasýz kalan çocuk, çocuksuz kalan baba.
Anne hakka yürümüþ, bitmiþ hýsým akraba
Sesimi duyan var mý. sözü kalmýþ havada
Molozlarýn altýndan kan toraða süzülür

Kiminde ayakkabý, kiminde elbise yok.
Yuvalar darmadaðýn, kim bilir acýkan yok.
Can derdinde yýðýnlar, dertlerine derman yok.
Çaresiz yýðýnlarýn göz yaþlarý süzülür.

Milletim ali cenap batý güneye koþmuþ
Bir elde benden olsun gayretiyle tutuþmuþ
Ne büyük bir milletiz, millet tek yürek olmuþ
Umarým ki tarihe birlik böyle yazýlýr.

Felaket öyle büyük dertler öyle çetin ki
Çaresiz insan oðlu, selden kalan selinti
Sokaklar toz la duman, sürer hala esinti
Geceler keskin ayaz, gözlerden yaþ süzülür

Binalar tuz buz olmuþ, yýðýnlar toplu keder.
Farký yok bir birinden tamamý ayný kader.
Belli ki bu vahþette suçu yüklenmiþ kader,
Çaresiz yýðýnlarýn gözünden yaþ süzülür.

Bir manzara çok acý, acýlarýn içinde,
Sýrtýnda battaniye, eller moloz içinde,
Bir el var’ ki babanýn ellerinin içinde,
Yapýþmýþ babasýna, aðzýndan kan süzülür.

Bu vahþetin içinde nutuk atar biriler
Faili dýþta arar, hedefinde diriler
Devrik cümleler kurar, tehdit dolu cümleler.
Düþünmez ki bu sözler bir yerlere yazýlýr

Sosyal Medyada Paylaşın: