lastik pabuçlu ayakkabý boyacýsý çocuklar . “-ne zaman; aç, kendi kendini avutan, ihmal edilmiþ, eleri pis, hali periþan, yüzü yol-yol kirli, gözyaþlarýndan eline geçen, baþka çocuklarýn bozuk oyuncaklarýnýn parçalarýyla taþlarla güya oyun oynayan bir çocuk görsem; köyü hatýrlarým, oyuncaksýz köy çocuklarýný.. . köyden þehire göçme sevdasýndakilerin, tercihini sormadýklarý çocuklarýný gündeliðe giden analarca evde kendi baþlarýna býrakýlan köy kökenli bakýmsýz çocuklarý, daha adým atmaya baþladýðýnda çileli zor bir hayata; bir ucundan baþlamýþ, yeri geldiðinde kendinden sonrakilere analýk-babalýk yapmýþ iskarpin boyacýsý lastik ayakkabýlý çocuklarý, . uzaktaki köyüne dönememiþ, parasýz okulda yatýp-kalkan, badanacý, hamal, amele, evsiz-barksýz kiremit ocaklarýnda sigara içerek delikanlýlýða adým atan baþkalarýnýn gözünde güya böyle adam yerine konulmayý uman, kendi kazandýðý parayý hor harcayan beleþ bulduðu ömrünü; har-vurup harman savuran bir hiç uðruna heder olmuþ ömrü bir yerlere gelme hülyalarýný unutmuþ kendisi olamamýþ asla, ömrü boyunca unutulmuþ baþka hayatlara peþkeþ çekilmiþ kendi hayatýný yaþamayý bilmemiþ en çok da kendinden sonrakilere adanmýþ onlarý yaþatmaya odaklanmýþ bir yaþam. at arabalarýnýn peþinden koþan bunun oyun sanan kardeþlerini kollayan köyden göçen insanlarý onlarýn çocuklarýný insan yerine koyulma çabalarým köy çocuklarýný anlarým” …. “gayri dayanamam ben bu hasrete (Çorumlu Kul Mustafa) ya beni de götür ya sen de gitme mevlanýn aþkýný yakma çýramý ya beni de götür ya sen de gitme” .
“-iþte… öylesine bir yaþam felsefesi þehir eþkiyalarýnýn hedefi, yoldaþý, rakibi, menbaý köy çocuklarýna, kendi ayaklarý üzerinde durmaya çalýþýrken ayak iþlerinde heder olan amele, garson, hamal, elaman çýrak meskeni sokak yorganý saçak ayakkabý boyacýsý lastik ayakkabýlý köy çocuklarýna yanarým… yanarým! ! ne zaman bir sazýn teli dertli dertli inilese ne zaman bir yanýk türkü duysam düðünlerde bile söylense oynanmayan baþlarý bir o bir bu yana yaslayan gözleri dolduran þarkýlar, türküler hikayeler gurbette olduðumu hatýrlarým.. . gurbette.. gözlerim dolar burnumun direði sýzlar nefesim daralýr boðazýma bir þeyler düðümlenir þuramda bir sýzý ürperirim bitmek bilmez bir aðlama nöbetinde gözlerim dinmez kanar yüreðim ha deyince kendime gelemem …. “sen gidersen kendim berdar ederim bülbül gül dalýna konmaz niderim elif katrim büker kement ederim ya beni de götür ya sen de gitme” . bir acý gurbet türküsü alýr-götürür beni baþka yýllara akranlarýmý özlerim, çocukluðumu köyü, keçiyi-koyunu, eþeði, öküzü, çilekeþliði, hatta! köpeðimizi boðduranlarý, ekinimizi güdenleri, anýmýzý kakanlarý bizi çekemeyenleri, hor görenleri, beni oyuna almayanlarý, top oynarkan çelme takanlarý tepeden bakan akrabalarý, bize kýz vermeyenleri, kýzýmýzý kendilerine layýk görmeyenleri, anamý akrabadan saymayanlarý bizim iki keçiyi sürüsüne almayanlarý, ziyana girdi diye muhtara kapattýranlarý, … köydeyken en sevmediklerimi, korktuðum köpekleri, öldürdüðüm “yeðe” kedileri kuru ekmeði, yavan aþý beni dövenleri elimi kesen kör býçaðý, hakýndan gelemediðim iþleri, ayaðýma batan dikenli çetiyi, demir dikeni, ulamayý, ayrýðý, kiþniþi, acýmýðý, kýmýlý, süneyi, yavsýðý, göðeni, sivrisineði yanaðýmdan sokan bambýlý, parmaðýmý ezen taþý geçit vermeyen çalýlarý, sarýbaþ tikeni ulaþamadýðým dallarý aç kaldýðým zamanlarý, çaresizlikleri, bilseniz nasýl özlerim.. . “yar sineme vurdu kýzgýn daðlarý viran koydu mor sümbüllü baðlarý hüseynim geçiyor gençlik çaðlarý ya beni de götür ya sen de gitme” .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.