Affet Beni

Sen beni gülerken gördün diye mutlu mu sanýyordun ?
Aslýnda bende aðlayan göz buruþan dudak ve kýrýlan yürek vardý
Gülüþlerimin içine seni de gizlerdim belki
Eðer verilen kýymetin deðerini bilseydin
Seni yüreðimde çocukça izlerdim belki
Eðer sende beni sevmiþ olsaydýn
Ne kadar hoþ parýldasa da gözlerin
Artýk anlamý kalmadý o bakýþlarýn
Tutku dolu eller uzatsa da yardýmýný
Her defasýnda yýðýnlarla çöpe atacaksýn bu kadýný
Bakma oyle yüzüne güldüðüne
Ýnanma gözlerine attýðý masum bakýþlara
Ellerini tutup seni kaldýrdý diye
Sevinme çocuklar gibi...
Ne malum tutunduðun ellerin üzerine musallat olmayacaðý
Herkes sevdim diyecek herkes gülerek gelecek
Ama unutma!
Her gelen ardýna bile bakmadan gidecek

Sokaklara býrakacaksýn anýlarýný
Caddelerde paylaþacaksýn acýlarýný
Makber gibi tek tek gömeceksin hatýralarýný
Hepsi kum gibi kaybolacak düþler çölünde
Hepsi bir gün ayyuka çýkacak gözlerimin önünde
Ses tellerinin yankýlanmasýydý benim en huzurlu aným
Gölgene düþen güneþi izlemekti benim en keyifli dakikalarým
Sebatýn sarýðýndan fýþkýran damlalarla "sus" dedin bana
Kusura bakma sevgilim
Sen bana her sus dediðinde ben sana susamýþtým...
Kapý önünde beni görüp, içeriye girmeye bile cesaret edemediðin de
Sana "gel" diyemediðim için
Affet beni...



Sosyal Medyada Paylaşın: