BUGÜNLER DE GEÇECEK

Ne acýlar yaþandý, ancak yaþayan bilir
Hayata sýký sarýl, bugünler de geçecek
Yaþ kurþundan aðýrdýr, elbet taþýyan bilir
Teslim ol Yaradan’a bugünler de geçecek

Kirpikler ýslansa da, titrese de heceler
Gündüzlere gebedir, sonsuz deðil geceler
Tuz buz olan canlara göz kýrpýyor yüceler
Acý sonsuz deðildir, bugünler de geçecek

Tam seksen beþ milyonduk, can içinde candýk biz
Zemheri soðuðunda kor ateþte yandýk biz
Bizi o kurtaracak, iyiliðe kandýk biz
Umudunu kaybetme, bugünler de geçecek

Hatay’ýmýz buz kesti kimi yanarken korda
Daima beraberiz selde, tipide, karda...
Bizler burada donduk Maraþ üþürken orda
Kýþýn ardý bahardýr, bugünler de geçecek

Sevgiyi erteleme, gün bugün, ân bu ândýr
Topraklara karýþan, moloz deðildir, candýr
En koyu karanlýðýn biraz ötesi tandýr
Gecenin ardý nehar, bugünler de geçecek

Dertli yürek durulmaz, yaralarý azdýrýr
Bu afet körpelere nice mezar kazdýrýr
Acý gönülde durmaz, ne aðýtlar yazdýrýr
Sabrýn sonu selâmet, bugünler de geçecek

Koptu küçük kýyamet, yer yarýldý derinden
Korku tüneyen yüzler sarardý kederinden
Rabbim böyle afetin korusun beterinden
Her þey bir imtihandýr, bugünler de geçecek

Ana, bacý, kýz, kýzan oturup aðlasa da...
Dertlilerin feryadý yürekler daðlasa da...
Kader deyip susanlar dilini baðlasa da
Dinecek gözyaþlarý, bugünler de geçecek

Yürekler yangýn yeri, feryat figan içinde
Sorular kümelenir neden’de ve niçin’de
Þimdi bir hükmü yoktur ne hep’in ne hiç’in de
Sakýn küsme hayata, bugünler de geçecek

Ayaz vurur yüreðe, gün ortasý üþürüz
Gökte yýldýz misali karanlýða ýþýrýz
Hele hesap görülsün, ötede görüþürüz
Elbet güneþ doðacak, bugünler de geçecek

M. NÝHAT MALKOÇ



















Sosyal Medyada Paylaşın: