-6- “-ne zaman … bir yaþlý kadýncaðýz görsem elleri nasýrlý, beli bükük, gariban! ama; gözleri; ýþýl ýþýl sevgiyle bakan nur içinde yatasýca anam düþer yadýma . çaresizliðinden çare telkin eden “Allah beterinden saklasýn, beterin beteri var ay yavrum” deyen güçsüzlüðünden bize umut vermeye güzellikleri öðütlemeye umutlarý yeþertmeye iyiyiye güzele çabalayan, hiç yoktan …. var eden hiçbir þeyini esirgemeyen her öðünde bulup-buþurup sofayý donatan, çocuklarý olmadan boðazýndan yarým lokma geçmeyen bizim yediðimizle doyan, garip anam… . bayramdan bayrama da olsa sofrada birimiz olmasa yüzü gülmeyen gönüller dolusu güzel dileklerini “ümmed-i Muhammed’in evlatlarýna” da dileyen yolarý gözleyen çilekeþ anam.. . bir klakson sesi duyulsa… gecenin geç yarýsýnda da olsa köyü þoseden bi araba þavký yalasa bizim ovaya bir araba dönse Akgedikden bir araba þavký vursa bir kamyon gürlese evladýný beklermiþ anammmm; hasretim anam.. .
nerden bulduysa o günün behrinde guþaðýnýn katýndan çýkardý da iki buçuk lirayý “-eyi sakla, düþüreyin deme sakýn” diye cebime sýkýþtýrdý” bilmen niyeyse bir dondurma bile alýp da yemedim o iki buçuk lirayla sanki sarýlira , neliklerle biriktirdi kim bilir.. belki borç verdi komþu-akraba kim bilir nasýl ödedi acaba fedakar anam.. yememiþ-içmemiþtir.” mümkün olan en kýsa zamanda neliklerle ödemiþtir . aaah anammm! yoldan her geleni kendi evladý sanan deðilse, hiç deðilse bir selam bekleyen, “iyi” haberine bile kuþkuyla yaklaþan, gözleri yolda gönlü,.. gönlü gurbete uçan evlatlarýnýn, mutluluðunda saðlýk haberlerinde ecel geldiðinde bile mutlanan iyi yürekli anam.. . anam düþer yadýma sevinse de, aðlasa da aðýtlar yakan, aðlayan analar anamýn yakdýðý aðýtlar “-yaðmýr yaðar dereleri sel alýr gurbete gidenin yarin el alýr” almadý mý aldý.” “…” cefakar anam! ! “-gurbete gidenin sadece yarini mi? anasýný da el alýyormuþ meðerse, ilk zamanlar baya aðýr geldi uykularým kaçtý günlerce de; ha deyince kabullenemedim ama çocukluk, cahillik biraz de akýl ermezlik oysa; bizim gedeler n’olcaðýdý, öyle ya.. baþlarýnda kim olacakdý, anam bir baþýna nasýl baþ edecekti, . ilk duyduðumda öfkeden deliye dönmüþtüm sonra babamýn hýsýmý akrabasý yarenlerine verdim veriþtirdim, saydým süpürdüm daha sonra hak verdim, yol göstermelerine belki onlar önayak oldular diye düþündüm oysa hayýrlýsý buydu, kabullendim, anladým belki de anam gönüllü vardý sonra sonra alýþtým umurumda bile olmadý” ne yapsa en doðrudur anam! ……… “-her evladý gurbete düþen analarýn aðýtlarý düþer yadýma gurbete isyan eden analar gözlerim dolar, içim kan aðlar.. kimi kader mahkumu kimi gurbet mahkumlar gelir aklýma hangisi daha acý herkes çektiðini bilir elbet el söyler ben aðlarým gözyaþým içime akar hangi türkü olursa olsun, gözlerim dolar kahrolurum, kendim olmaktan cayarým ah, ah anam . “kader torbasýna elimi attým (Ali Ýzzet Özkan) tecelli kaðýdým karalý çýktý ömrüm defterine bir yol göz attým dertlerim içinde sýralý çýktý . uðradýðým pýnar baþtan kuruyor kader lamba yakmýþ beni arýyor kime iylik etsem bir taþ vuruyor dostum düþman oldu ileri çýktý” . anlayamam, bilemem kabul edemem ömrü gurbette geçirmek için dünyaya gelmiþ olmayý analarýn baðrýndaki yangýný her zaman yanar içim þuramda bir sýzý… anam” derim anam . anam ne baharý bilirmiþ ne yazý ne sýcaðý, ne ayazý ne konu-komþunun, ne torunnarýnýn adýný varýsa da, yoðusa da beni arýyormuþ.. herkeþe benim adýmla çaðýrýyormuþ.. . “Ismayýl” anam!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.