Ke
kaos ve karanlık
Karanlýk, ürkütücü ve gizemli,
Sonsuzluða açýlan bir kapý gibi.
Korkularýmýzýn içinde kaybolan,
Karanlýkta kaybolan umutlarýmýz.
Sessizce ilerlerken etrafýmýzda,
Karanlýk güçleri kendine çeker bizi.
Karanlýkta yalnýz kalmýþ hissediyoruz,
Hepimizin içinde korkular uyandýrýyor.
Bir adým atarsýn, derinliklere düþersin,
Karanlýðýn boþluðunda kaybolursun.
Gözlerin açýk olsa bile, hiçbir þey görmezsin,
Karanlýk seni sarar, düþüncelerin karýþýr.
Bir çýkýþ yolu ararsýn, ama bulamazsýn,
Karanlýðýn seni sardýðý gibi sýkýþýrsýn.
Zihnin yalnýzlýktan çýkmak isteyince, umutsuzluða düþersin,
Karanlýðýn içinde, çaresiz kalýrsýn.
Karanlýk, korkularýmýzýn sembolüdür,
Karanlýk, hayatýn zorluðunun bir yansýmasýdýr.
Karanlýk, içimizdeki dehþetin ortaya çýkýþýdýr,
Karanlýk, bizi esir alan bir þeydir.
Karanlýkta kaybolan umutlarýmýz,
Bir gün yeniden doðacak gibi.
Güneþin doðuþu ile aydýnlanacak,
Karanlýk daðýlacak ve biz özgür olacaðýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinkalemzaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.