o an ölüm bana dedi ki ’ ben Rabb’ime gidiyorum O bana doðru yolu gösterecek ’ özel bir an hayatýmýn son gecesi diyorum kalbim ne kadar aðlýyor hayallerin bile bilmediði sözlerle yalvarýyorum bu gece son gecem mi? dönülmez bir ufka mý? yürüyorum ses yok sesime karanlýk sadece kaç gece gündüz geçti önemsizdi bence korkuyu yeniyorum yaratan ve yaþatan Allah’a teslim oluyorum günler sonra baþucumda sesler buluyorlar beni kurtuluyorum .
mustafa kaya 14.02.2023 / Fethiye Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.