SİZE ANNE DİYEBİLİR MİYİM ?..
ÝLHAN AYVERDÝ HANIMEFENDÝ’nin muazzez varlýðýna... Okumayý söktüðüm ilk güne andý vardý,
Annem, armaðanýný çeyizinden çýkardý.
Gözleri dolu, dolu sýrrýný dile verdi,
Bu kitap, yüreðimde, ukde kalmýþtý dedi.
Orhan Þâik Gökyay’ýn manzum þâheserinde,
Atam Korkut boy boylar, soy soylardý yerinde.
Annem her hikâyeyi týknefes dinliyordu,
Yiðitler zorda kalsa vah çekip inliyordu.
Alp-baturlar yerine oðlunu koymaktaydý,
Ana tutsak düþende kýrk öfke duymaktaydý.
Anladým, Burla Hâtun Annemde yaþýyordu,
Týpatýp benzer endam, gezip dolaþýyordu...
O günün anýsýyla Rahmetliyi anardým,
O’nun diliyle O’nsuz konuþtukça yanardým.
Yýllar sonra bu öksüz ana gibi yâr buldu,
Deryâ-dil özveriyle sonsuz bahtiyar oldu...
Ýlhan Ayverdi Haným Türkçemizi denklemiþ,
Sabrýnýn gergefinde rengârenk örneklemiþ.
Ar-nâmus timsâlinin göznuru, alýnteri,
Nane kokusu sarmýþ bu muhteþem eseri.
Eyy Analarýn hasý, gönlümüz tahtýndasýn!
Canýndan can kattýðýn Türklüðün bahtýndasýn!
Bildim ki, öz oðlunum Annem Siz’de yaþýyor,
O’nun ümmi sevdâsý bilginizden taþýyor!
Geç bulduk, erken gitme, kusurumuzu affet!
Ne olur Anneciðim, dil hakkýný helal et!
YUSUF BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.