O akþam yýldýzlar doðmuþtu Umut tüllenen gözlerime yine Ne güzeldi yaþamak ailemle Nazenin bir fide gibi körpece Annem babam benimleyken El ele, diz dize, gönül gönüle Þenlik balonlarý uçuþuyor gibiydi Evimizin dört bir köþesinde Iþýl ýþýlken her þey ve her yer Gülücük kaynýyordu gözlerim Büyük büyük, kubbe kubbe Sonra birden tepetaklak oldu Kent, cadde, sokak, köy, dað, tepe Yýkýldý, kýrýldý, yarýldý, daðýldý… Hallaç pamuðu misali birdenbire Her taraf yerle bir ve harabe Bizi þöyle dört baþý mamur Bir insan gibi sapasaðlam bir eve Bir türlü sýðdýramadýn be! Vallahi çok kahpeymiþsin hayat Kusura bakma ama çok kahpe…
Mesut ÖZÜNLÜ
* Bu þiir, 6 Þubat Depremi sonrasý, enkaz altýndan çýkarýlan bir yaþ civarýndaki bir erkek çocuðun bakýþlarýndan etkilenerek kaleme alýnmýþtýr. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Özünlü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.