TABLOLAR
aylardan
haziran
günlerden
yine sen
bir tren
sisler arasýnda usulca yol alýyor
þehirler geçiyor, istasyonlar el sallýyor trene
zamaný orta yerinden ikiye bölüyor, zaman kanýyor
anýlar damlýyor zamanýn kesilen yerinden
anýlar
daðlarýn, ovalarýn, nehirlerin rengi oluyor tablo tablo
bir tren usulca yol alýyor sisler arasýnda
tablolar geçiyor pencereden
bir pazar yeri ve kalabalýklar arasýnda bir çocuk
annesini kaybetmiþ, ümidin elinden sýmsýký tutmuþ
yüzlerce yüzde sonunda annesini bulmuþ
bir pazar yerinde öðrenmiþ
kaybetse de kaybolmamayý
sisler arasýnda bir tablo
tabloda bir pazar yeri ve kalabalýklar arasýnda bir çocuk
bir tren usulca yol alýyor sisler arasýnda
tablolar geçiyor pencereden
yine bir çocuk
bir çingenenin çitlembik aðacýnda
yaklaþýrken esmer yüzlü, elinde cezalarla
korkuyu dizginlemek
heyecaný evcilleþtirmek
cesareti sýnamak adýna
ve bedelini ödemek pahasýna
kaçmýyor çocuk
kaçmadýðý için yakalanmýyor
sisler arasýnda bir tablo
tabloda bir çocuk
bir çitlembik aðacýnda
kaçmadan yakalanmamayý öðreniyor
bir tren usulca yol alýyor sisler arasýnda
tablolar geçiyor pencereden
bir otobüs duraðý canlanýyor tabloda
durakta bir genç, mavi mantolu
yüreði þiirle dopdolu
mavi kartla yolculuk yapýyor, hayalleri mavi
mavi gözlü bir kýz seviyor, tutkularý mavi
sevdiði kýzýn gözlerinin mavisine mahpus düþünceleri
ve bir gün fark edince
denizin, gökyüzünün ve yüreðinin mavi olduðunu
aþkýn ve mavinin
özgürlük demek olduðunu anlýyor
sisler arasýnda bir tablo
tabloda bir otobüs duraðý
durakta bir genç
mantosunda rengarenk yolculuklar gezdiriyor
bir tren usulca yol alýyor sisler arasýnda
tablolar geçiyor pencereden
Beyoðlu’nda, gümüþ küpe sokaðýnda
bir masanýn baþýnda
Beyoðlu’na ithafen bir þiir yazýlýyor:
Beyoðlu! benim için
kimi serseri, kimi kalender
kimi sarhoþ, kimi derviþsin
ama her zaman yüreklisin, kendinsin
senden öðrendim yýkýlmayý
her yýkýlýþla dimdik ayaða kalkmayý
hatalarýmla var olmayý
aydýnlýðýn hakkýný verip
karanlýða ayak uydurmayý senden öðrendim.
bin bir çiçeðin arasýndan gülü fark etmeyi
senden öðrendim hüznü sevmeyi
sisler arasýnda bir tablo
tabloda, bir masa baþýnda
Beyoðlu’na ithafen bir þiir yazýlýyor
ve hayatým þiir
her tabloya ruhunu katýyor
þiirle varoldum, þiirle öleceðim, biliyorum
mezar taþýmda bir þiir olacak
topraðým þiir kokacak
baþucumdaki servi
son þiirimi okuyacak
biliyorum
þiirlerimden hesabým aðýr olacak
bir tren usulca yol alýyor sisler arasýnda
tablolar birbiri ardýnca sýralanýyor
her tabloda Ýstanbul, þiir ve sen
seviyorum üçünüzü de
Ýstanbul geçiyor pencereden kare kare
sokaklarýna sarmaþ dolaþ gençliðim
gayr-ý meþru çocuklarým olsa da Ýstanbul’dan
defterlerim arasýnda sakladýðým
ilan-ý aþklarým olsa da her bir semtine
kýskanma Ýstanbul’u
bak o seni hiç kýskanýyor mu
sisler arasýnda bir tablo
tabloda
Ýstanbul, þiir ve sen
tabloda
bir tek
ben
Emrah Ayhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.