HER YIKIK ARIYOR BİR DERMAN
Çýðlýk çýðlýða kaldý gece,
Canhýraþ ateþler içinde
Uyandý güneþ…
Feryatlara uyandý þehirler,
Izdýrap çöktü þehirlerin üstüne.
Ýniltiler korosuna
Dehþetle uyandý gün…
Geçirdi týrnaklarýný hayat
Yerin baðrýna,
Parçalandý þehirlerin baðrý.
Kýrýldý kapýlar, dürüldü binalar.
Evlerr var aciz,
Þehirler var çaresiz…
Hayattan koptu þehirler,
Masumlar korktu betonlardan,
Betonlar soðuk, betonlar hissiz...
Yollar geçit vermiyor.
Sanki þehirler
Kocaman bir zindan.
Göz yaþlarý kurudu þehirlerin,
Gözleri aktý,
Betonlarýn karanlýk kucaðýna
Uzanan masumlarýn iniltisi
Yürekleri yaktý.
Camlar patladý felaketten,
Perdeleri koptu þehirlerin.
Acýmasýz ateþli dillerin kurbaný oldu
Þehrin çiçekleri...
Þehirler dolusu feryat,
Þehirler dolusu fecaat,
Evler dolusu kýrýk dökük
Þehirler dolusu kabus.
Evler sus pus…
Zaman þokta, dondu devran,
Manzara çok yaman,
Koþ insanlýk, koþ insan
Her yýkýk arýyor bir derman…
10/02/2023- Bilecik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut Yıldızan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.