YÜZYILIN AĞIDI
Binboða Daðlarý’na kara dumanlar çöktü
Güneþi tutsak olmuþ bir garip þafak söktü
Evlâtlarýn ardýndan analar kan yaþ döktü
Kirpikler tuz baðladý, sel oldu gözyaþýmýz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Enkazlarýn altýnda yatanýmýz üþüdü
Hatay, Antep, Maraþ’ým; vatanýmýz üþüdü
Âh sol yanýmýzdaki atanýmýz üþüdü
Hüzünlere gark olmuþ topraðýmýz, taþýmýz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Acý aðýr geliyor, baþlar düþüyor þimdi
Analar týrnaðýyla enkaz eþiyor þimdi
Gecenin ayazýnda canlar üþüyor þimdi
Can kafesinden uçtu, uzaklarda kuþumuz...
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
O simsiyah geceden bugüne bir ân kaldý
Her ne varsa yok oldu, geriye ziyan kaldý
Edeler göç eyledi, Maraþ’ým viran kaldý
Bir gece tuz buz oldu nice pembe düþümüz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Þimdi enkaz altýnda hayaller ve umutlar
Acýlara dönüþmüþ tebessümler ve mutlar
Ahýr ve Keþ Daðý’na yaþ döküyor bulutlar
Hüzünlere gebedir baharýmýz, kýþýmýz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Hüzün trenlerinin katarlarý uzuyor
Babalar evlâdýna þimdi mezar kazýyor
Millet yardýmlaþmada yine destan yazýyor
Takatimiz tükendi, yarým kaldý iþimiz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Hoyrat bir el, kanayan yaralarý kaþýyor
Hüzünler sulusepken, kirpiklerden taþýyor
Trabzon Caddesi’nde bir hüzün dolaþýyor
Soframýz sofranýzdýr; ekmeðimiz, aþýmýz...
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
Maraþ’a iðne batsa bize çuvaldýz batar
Nice körpe bedenler enkaz altýnda yatar
Al bayraðýn altýnda kalplerimiz bir atar
Acýnýz acýmýzdýr, öne eðik baþýmýz
Boynun büküktür þimdi sevgili Maraþ’ýmýz!
M. NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.