Maraþ kýyametin kucaðýnda Beþik gibi sallanýrken Ýskenderun kaderini yaþýyor Ufukta can çekiþiyor sabah Zifirlere hapsetti umutlarý Adýyaman ateþlerde kaynýyor
Çýðlýklar kulaklarýmda Ýçim feryad figan Ortalýk toz duman Göremiyorum Yüreðim parça parça Harabeye dönmüþ Cüssem enkazlar altýnda Mahþeri yaþýyorum
Belli ki Kýyamet koptu Betonlar üzerime çöküyor Moloz yýðýnlarýnýn altýnda Ezilen bedenimle yüreðim yangýn yeri Dünyam nefessiz kaldý enkazlarda Umutlarýmý bir bir öldürüyor
Bu kýyamet ki Pranga ya vurdu yarýnlarý Sevdiklerimi kopardý benden bir bir Artýk içimin güneþi doðmuyor Yetim koydu yüreðimi Çaresizlik içinde Duygularým saðnaklarda aðlýyor
Yol açýn Yol açýn nefes alayým Býrakmayýn ellerimi Taþ yýðýnlarýnýn altýndan Çekip çýkarýn umutlarýmý Azrail pusuda Bir nefeslik caným kaldý Çekip çýkarýn güneþe uyanayým Yada býrakýn Ya da býrakýn Bir daha uyanmamacasýna uyuyayým...
Mehmet Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
parkbeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.