Buğu
Etraf sisliydi,
Kar taneleri pencereme delirmiþçesine vuruyordu,
Rüzgarýn derinlerden gelen ýssýz sesi kulaðýma fýsýldýyordu,
Gök gürültüsü sanki haykýrýyordu,
O kadar nadideydi ki kar taneleri,
Gökyüzünde sedeften bir kuðu gibi,
Süzüm süzüm süzülüyorlardý...
Beyaz kanatlý bir melek gördüm,
Yalnýz dolaþýrmýþ buralarda,
Karýn kraliçesi edasýyla.
Saçlarýnda kardan kýrýntýlar, gözleri eski zaman gibi, yeþil sular gibi...
Bahçemde ne iþin var dedim ?
Bir melodi yükseldi,
Birdenbire uçuverdi, gitti...
Aðaçta ürperti hissettim,
Bir çift beyaz baykuþ çýðlýk çýðlýða kanat çýrptý,
Kardan üstü baþý örtülü bir çift ruh.
Göðe aþký fýsýldadý.
Gökyüzü aðladý, aðladý, aðladý...
Bir yýldýz parladý, güneþ utandý.
Beyaz kanatlý melek yeryüzüne gömüldü.
Benzedi bomboþ sokaklara...
Sonra seslendi:
“Üþürsen söyle hemen lütfen, içimin camlarý kapansýn...”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.