İmkansız Hale Geldi

Kalemi almaya bile utanýr oldu ellerim
Her mýsrasýnda bambaþka doluyor gözlerim
Þimdiyse ucu bucaðý olmayan hayallerde
Yaþatmaya çalýþýyorum kalbimi,þiirlerde...

Titreye titreye ýsladým yüreðimi
Gözyaþlarýyla son kez diledim son dileðimi
Ben seni öpmelere doyamamýþtým üstelik
Þimdiyse sýzlanan kalbim delik deþik

Aþkla bir ömür boyu yaþayalým dediðim
Fakat baþkasýyla mutluluðunu izlediðim
Bir köþede dinledim,usulca sýzlanan yüreðimi
Þimdiyse kim önleyebilir büyüyen gözbebeðimi

Yalnýz senin yalnýzlýðýnda yanýldým
Her sessizlikte hayalinle kalakaldým
Gözyaþlarýyla bir nebze huzur ararken
Kendimi buldum,aþýklar tepesinde yatarken

Umutsuz uykular yatýrdý beni bu tepelere
Umutsuz gözyaþlarý hapsetti beni bu gecelere
Þimdiyse yýldýzlar söndü ay karardý
Bir avuç hüzünle bir demet acý kaldý

Keþke sende bilseydin titreyen elimi
Keþke sende duysaydýn kýsýlan sesimi
Sana aþýk olmamak ihtimal bile deðilken
Seni sevebilmek,niye imkansýz hale geldi...
Sosyal Medyada Paylaşın: