KUKLALAR
Ortada dönerken insan donunda
Ýpini tutanýn durur yanýnda
Yaþamýnýn süfli geçen anýnda
Sahibine esir olur kuklalar
Alem de bilir ki böyledir ezel
Kibirle yaþarken misli müptezel
Kötüyü yad elden, makbul, hem güzel
Olaný kendinden bilir kuklalar
Kötülük erbabý olur nicesi
Cýlýzý, þiþmaný, azman, cücesi
Muhakkak ki ahir zaman öncesi
Er geç belasýný bulur kuklalar
Gayretle yaparken deveyi pire
Marifet gösterir gönülden köre
Gün gelir durduðu yüksekten yere
Düþtüðünde mutlak ölür kuklalar
Sýrtý sývazlanýp baþa çýkýnca
Kendine pek mühim paye takýnca
Ustasý gördüðü halden býkýnca
Ayaklar altýnda kalýr kuklalar
Eynine püsküllü urba giyince
Hiç yüzü kýzarmaz bir halt yiyince
Dehlenince gider, kop gel deyince
Dörtnala koþarak gelir kuklalar
Aydýnlýk menzilin gitmez izinden
Þerrin her türlüsü akar yüzünden
Cahile kýlavuz kulun sözünden
Ne irfan, ne hisse alýr kuklalar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.