SEN DUYMASAN DA

Ne çok deðiþtim senden sonra
Gün be gün çoðalýrken yoksunluðum
Git gide büyüyor yalnýzlýk içimde
Sensizliðe býraktým kendimi
Gece gibi sessizim
Sustukça bir sen bir sen daha oluyorum
Ben beni unutuyorum sende
Sen bulmasan da beni...

Kayboldukça sevinçler birer birer
Güz mevsimini anýmsatýr oldu yüzüm
Eksildi o sevdiðin gülüþüm
Yazdan kalma günleri yansýtmaz gözlerim
Sana baktýðý gibi sýcacýk deðiller artýk
Buz gibi soðuk üþütür bakýþlarým
Sen görmesen de beni...

Hasretini yüklenmiþ gözbebeklerimden taþar hüzün
Kirpik uçlarýmdan süzülür usulca
Okþar yanaðýmý týpký ellerin gibi
Ýþte o zaman daha bir üþütür yokluðun
Sarýlýrým anýlarýna ýsýnmak için
Sen sarmasan da beni...

Ayrýlýðýn yasýný giyinmiþ ruhumdan
Matem havasýný solur ciðerlerim
Yakýþmaz tenime siyahtan baþka renk
Beklenen o bahar gelmez
Sensiz geçen zamana birikir öfkem
Bastýrýlmamýþ isyanlarým büyür
Sitemkâr yüreðimden yükselir çýðlýklarým
Sen duymasan da beni...

Hatice Olkuner

Sosyal Medyada Paylaşın: