Ey kavmim
Ey kavmim…
Sen ki peygamberlerini bile dinlemedin beni hiç dinlemezsin.
Dönüp de bakmazsýn ölülerine.
Lut kavminden de deðilsin sen, hazdan olmayacak mahvýn.
Acýyla karýldý harcýn ama acýya da yabancýsýn……
yaðmur bekleyen çöller gibi
Öylesine yangýn ve susuz
Kaç serâp belirdi sabahsýz
Kaç Mecnun kýyýmda
Kaç Leyla gördüm her gece
Aymadým
her nefes yaðmursuzum
Öylesine yangýn
Öylesine hasret
Öylesine mahkumum
yeþil deðdikçe eline
Ben içerde
Kaç yangýn söndürdüm gövdemde
Saymadým
Siyahýn muhafazasýnda bütün renkler
Tutuþuyor kaðýt maðýt,
Bir yangýn yeri memleketim
Bulutlar koparacaðým aðaç dallarýndan
Sislerden saðanak yaðmurlarý
Çöllere indireceðim vahalarý
Ellerinde yýldýz tutan çocuklara hediye
bir yüzün etmesede dört mevsimde dünya
sabrým gönül yarasý sansýn
kabuðun altýnda intikam olarak kalsýn
bu arada kabuk yara baðlamaz, yas için giydiði elbisedir o!
sonra bir yaðmur deðer mavi adýmlarýna
her yaðmur ki bir rahmet
Bir yaðmur vakti kaybolurken yüzün sularda
günüme yine ýþýklar doðdu
yýldýzlara komþu oldum
Deniz kokusuyla deðdi yaðmur ellerime
rüzgarý bekledim fýrtýna olmak için
Bu ülkede
iþçiler
paralarýný alýp sanatlarýný
býraktýlar duvarlarda
taþýnýlýr emlaklar
her evde ayrý bir öykü yazýlýr Soma’da
her evin bir odasýnda çocuklar
Binalar yükseldikçe uzaklaþýr gökyüzü
kiminin penceresi daha yakýndýr,
Kaç evin ýþýðý sönecek bu gece
binalar yükseldikçe
suladým sarmaþýklarý sinsice
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.