Kiraz

günlerde baský hatasý var
Ömrümde vefa
Zafer gecelerinde tan yeri kadar
saltanatým var
bu evler beni basýyor
çok hüzünlü bir þarkýya benziyor odalar
duvarlar kendi aralarýnda dedikodu yapýyor
lamba kapý aralýðýnda kýrýlmýþ
çatýda yangýn damlalar
üç saniye
ve tanýmlar deðiþir
göz göze geldikten sonra
denize mavi der misin bir daha?
saat ne kadar geç olmuþ deðil mi
istersen sabaha da kal
kahvaltý için hiçbir þey yoksa bile
istersen öðleyede kal
akþama kadar buluruz bir þeyler
istersen geceye de kal, gitme
tükenene dek var vakit, seviþ benimle
meþaleler ýsýtýr o soðuk havayý
oysa köprüden geçerken aklýmdaydý
kazandýk derken küme düþtügümüz maçlarý
beyaz düðündü yada ilk aþk, siyah saçlarýn yada ben
bunun gibi belirsiz orta þut karýþýmý hediyen
el ele tutuþmuþ siyahla beyaz, biri neþeli biri hayalci
aslýnda okumuþtuk gözlerinde silinen düþünceyi
maviyi hatýrlamak kanattý kýyýlarý
hemde denizin o en gri zamaný
insanlar baðýrýþ çaðýrýþ!
ve sebebi yine sensin
beyaz papatyalar var camda
ve senin adýn yazýyordu ana okulunda
çocuklar anlamadý tabelaya neden baktýðýmý
yol üstünde bir lokanta
senin adýn yazýyordu camýnda
niye dedim ne gerek vardý
ya yemekleri cok acýdýr yada umutsuzdur tatlýlarý
geceden sonra bir þey kalmadý
iki adým yolda daha ne vardý
Hayat bir kýzýl meydan
bir yangýn tenhalýðýndaki yerin
uçurumundan usulca geçerken ayin
Dolunay çýkarken bu yerin
Þimdi sen baðýr baðýr
duyanlar ölmüþtür duyabilecekler saðýr
Çünkü herkes ayný köprüden geçmemiþtir
Çaresi yoktur hüznün
Kendini ilaç sanýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: