Buruşuk kağıt
Kýsa bir bakýþ düþürdü tasasýz göz
An kadar hatýrlandý yanak kýzartan makas
Herhangi bir perþembe akþamüstüydü
Dallarý silkelerken poyraz
Sarsýla çarpýþa döktü damlalarýný
Hýçkýrýksýz yaðmur
Bir kaðýt parçasý düþtü yere
Buruþuk
Üzerinde tutunma gayretinde kelimeler vardý
Islak,
Buruk…
“Virgül koyma aramýza, tek baþýma kalýrým
Kaným önce ikiye sonra milyona ayrýldý
Kurduðum cümleler yarým
Bu istasyon kalbim için fazla karmaþýk
Sensiz peronlarýnda tutsak kalýrým
Kaç kaçýþ sonra döneceksin
Ben dönmek istersem sözümden
Hangi otobüse bineceðim ?”
Bir el sallandý, elveda babýnda,
Büzüldü, saklandý baþ boyuna sarýlmýþ fulara.
Egzoz öksürdü...
Ýki adým sürdü gidiþ,
Duran durduðu yere mýhlandý.
Bir olmazlýk yazýldý
Finali mutlak gamlý hikayeye.
Poyraz göðsünü süpürdü asfaltýn.
Kaðýt parçasý uçtu düþtüðü yerden.
Tutunamadý.
02.02.2023
Serpil ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.