hoþça kal demiþtin giderken
heyecanlýydým
zira ilk defa hoþça kalacaktým
kulaða da hoþ geliyordu hani kalacaðým yer
peki sen nereye dedim
gideceðin yer de hoþ mu
hoþ olacak mý bana kal dediðin yer kadar
saflýk ayarý yapýlmamýþ bir safa bakar gibi
saf tuttu iki gözün
velhasýl gittin
kendimi sýnýfta kalan deðil de
býrakýlan gibi hissettim
hoþluðun yerini nahoþluk almaya baþladý zamanla
hoþafýn tadýna varan eþek
-benzetmesini yapmayacaðým tabi kendime
lakin insan ne yaparsa yapsýn
kötülüðü yine hep kendine
derken yolun yarýsýndan döndün
zararýn neresinden döndüðünü
kar sayan bi kýþ vakti
üþümüþtün
gel ýsýn dedim kalbimde
peþinden
hoþ geldin
heyecanlýydýn
zira hoþça kal dediðin yeri
hoþ bulacaktýn
..