YALNIZLIK
Ýçli yakarýþlarým var benim,
Yalnýzlýk dem vurur her anýma,
Gurbet eller de dost bulamadým,
Dost dediklerim de arkamdan vurdu!
Dost baðýndan vazgeçtim de
Anam, bacým, gardaþým sormaz halimi
Nerdesin, nicesin..? diye
Ayaðým da prangalar,
Ellerimde kelepçeler,
Zindanlarda kaldým..!
Çaresizlik zormuþ kara kýþlar da,
Urbansýz, çarýksýz, aþsýz kaldým da
Allah’ ýn hiçbir kulu banamýsýn demedi!.
Ömrüm boyunca kanadý kýrýk kuþlar gibi
Ordan oraya savrulup durdum!
Umutlarým da olmasa göçüp gitmiþtim
Vefasýz bu diyarlardan..!
Yalnýzlýk kemendi asýlýnca boyuna
Gönül evinde dert söyletir, derman aratýrmýþ!
Bakmayýn siz benim bu hüzünlü hallerime
Mutluluk da çaldý gönül kapýmý!
Her çaldýðýnda ise umutlar boy verdi..
Düþler aleminde gezinip durdum!
Þimdiler de
Karanlýk günlerden sonra
Güneþli günleri bekler dururum!
Biliyorum!
Çok yakýn Güneþli günlerle vuslat!
27.01.2023 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.