Bir adam yaklaþýr.
dudaklarýnda ki
çiçekli sözlerle
ekilir gönlünün orta yerine.
Gülümser,
Nergis kokulu yaðmurlar düþer
kirpiklerinden.
Kaybolurum,
adresi açýk, yüzünün çizgilerinde.
Karýþýr bildiðim doðrular.
Gözlerin de kesiþir
tüm çýkmaz sokaklar.
Aklýma bakmayýn
þiirlerimi anlamaya çalýþmayýn
kalbimi hiç sormayýn !
Bunu,
sadece
þehrin karþý/yaka’sý bilir.
ely
Karþýyaka..
Otuzocak.