yazgýnýn kalbime acýmamasýna,
kýþ tepeli þehirlerin,
gözlerine benzeyen yalnýzlýðýna,
bitmeyen sarhoþluðun,
tenine sardýðý;
kokuna hasret þiirler yazýyorum...
uzayan günlere,
gecenin matemine,
üþüdükçe toprak anam,
öfkelensemde, kýrýldýkça kanadým,
dudaklarýnda ki özgürlüðe,
þiirler yazýyorum...
ben, ayyuka çýktým;
kabahatler kervanýndan,
sütünü saðdým kirli gözlerimin,
avuçlarýma;
yaðmur saçlarýndan kýnalar yaktým,
kafiyeme destursuz sürmeler çektim,
tütün bastým dilimin tövbe sancýsýna,
adýn , kadýným;
gelinliðin kefenim,
bin ölüme, bir ecel kadar,
mezar taþýna sýðmayacak,
þiirler yazdým...
""" gönlümün duvarýndan,
siyahýn çaresiz kalýþýna;
yansýmalýsýn,
dokunacak kadar gerçek oluþuna,
þiirler yazmalýyým..."""
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.