KIŞA GÜNEŞ, SICAK ÜŞÜŞTÜ.
Kar beklentimiz vardý kýþ sabahý ufuktan
Yine güneþi gördüm parlak doðdu semadan
Yüreðimiz hüzün doldu bu zamanda buruktan
Kýþýn karýn yerine güneþ yaðdý semadan.
Soðuk kýþ akþamýnda kestaneler piþerdi
Kayakla üþüyenler soba yana düþerdi
Keyfini çýkararak kestane kebap yerdi
Güneþ soðuk Kýþlarý itip koðdu semadan.
Mikrobu öldürürdü gökten dökülen karlar
Gece ne hoþ olurdu araçtan yanan farlar
Soðuða saygýsýndan donardý öz pýnarlar
Doða soðuk yerine sýcak saðdý semadan.
Ne umutlar baðlandý kar yaðsýn diye kýþa
Temmuzda görünmeyen güneþ gelir ya baþa
Gökyüzüne bakýþlar bu zamanlar hep boþa
Hazîn kar seviciler baþýn eðdi semadan.
Ürmelîyem özlem var kýþa, kara, soðuða
Damlarýn kenarýnda donup kalan oluða
Aðzýmýzý üþüten keskin füb! füb! soluða
Yeryüzüne güneþ ah! sýcak yýðdý semadan.
22.01.2023
Ramazan AÐIRTAÞ(Âþýk Ürmelî)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.