AYVA...

AYVA !..

Gündüzüm karanlýk, gecem karanlýk,
Bir ýþýk ararým zamanlarýmda.
Rûhum aydýnlanýr belki bir anlýk;
Rahmet yok zamanýn sultanlarýnda.

Kader mi sanýrsýn böyle düzeni?
Düþün; nehrin suyu kime akýyor?
Sevmiyorlar okuyaný, yazaný,
Birkaç yiyen var da; bini bakýyor.

Karanlýkla sakla yaptýklarýný;
Bil ki bir gören var, kalem yazýyor.
Hangi doðrulardan saptýklarýný;
Tarih geleceðe hüküm kazýyor.

Zaman geçip gitti, yollarda kaldýk,
Geriye dönmeyen yýllarda kaldýk.
Eski geçitlerden çýkýþ ararken;
Vahasý kurumuþ çöllerde kaldýk.

Ýþte ekonomi ve ekonomist;
Her þehre yapýldý uçaksýz bir pist.
Kiralar uçuyor, insanlar yerde,
Artýk ciðerlerde kist oluþtu kist.

Bilmediðin iþi ehline býrak,
Her reis ilkönce korur tayfayý.
Bunu bimeyene diyorlar çýrak;
Bu gemide tayfa yedi ayvayý...

Fatih-ÝST. (27.11.2022)
Enver Özçaðlayan



Sosyal Medyada Paylaşın: