En büyük yanlýþým çok sevmelerim oldu bu hayatta En büyük cezamda bu olmalý Her ayrýlýk sonrasý derinden yaralandým Yýkýldý bütün ümitlerim Açmaz oldu çiçeklerim Sevmeye korkar oldum...
Artýk inancým kalmadý Yapmaz dediklerimiz vurdu baþta Gitmez dediklerimiz gitti çoktan Varsa gidemeyen onu da eledik Sevenide kýrdýk mý böylece Ýþte böyle böyle erken elendik Hayattan...
Yoruldum,umuda koþmaktan Her gördüðüm ýþýða bakmaktan Her ýþýkta kelebek olmaktan Ne zaman bir kapý açýlýr Sabýrsýzca beklemekten Sana yalvarmaktan yoruldum...
Bütün ayrýlýklarýn acýsý bende sanki Her ayrýlýða üzülür oldum Giden her trene el salladým Dönüþü olmayan otobüslere Geri dönmeyen martýlara limana varmayan gemilere .... Bu yüzden vedalaþmak gelmiyor içimden hiç kimseyle ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
TaRisTan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.