***MARİA***
Bir hicran damladý þuh perdesine.
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Ateþ düþtü Turnalarýn sesine,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Ýçimde bir dünya mateme durdu,
Artýk her yer bana bir elem yurdu.
Bu dert bir gün yaktý,bir gün dondurdu,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Ýki kanlý gülüz, irem baðýnda,
Ýki sessiz çýðlýk, gam kucaðýnda,
Yokluðun gözümde çaðladýðýnda,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Dün seni ben yaktým, bugün beni sen,
Ölürdüm bana tek bir kelam etsen.
Her an acý acý baþýmda esen,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Zarema’nýn sana kýydýðý yerde,
Sularýn mermeri oyduðu yerde,
Gözlerimin yaþa doyduðu yerde,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Derdimin dermaný bilirim yoktur,
Ateþi görünmez, dumaný çoktur,
Artýk bu dünyaya þu gönlüm toktur,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Giray Han ardýndan yürek daðlasýn,
Sevdasýna yansýn, kara baðlasýn.
Dünya var oldukça sular aðlasýn,
Aþkýn beni benden aldý Maria.
Ýbrahim Vedat ÇARPAR
HÝKAYESÝ; Bu þiir Leh prensesi Maria Potocka (Dilara BÝkeç) ile Tatar diyarý Kýrým Haný, Giray Han arasýnda geçen ölümsüz aþk ve bu aþký si mgeleyen Bahçesaray selsebili (Göyaþý çeþmesi) anýsýna tarafýmdan yazýlmýþtýr.
Anýlarýna saygý ile..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM VEDAT ÇARPAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.