Yalnızım

Yalnýzým
Geceye bir ýslýk sesi ölü gibiyim
Yine uykularým sis pus içinde uyur uyanýk halinde
Pusu kurmuþ hain yalnýzlýk vurur ömrüme, ömrüme
Bu satýrlarým kendi kadersizliðime
Herkes uyurken gecenin sessizliðinde
Bende lanet ediyorum kimsesizliðime
Her gece yüreðim sanki nöbette
Ýþlemiþ soðuk iklimler benliðime
Þimdi yine acý sigaranýn zehri ciðerlerimde
Süklüm büklüm yine çekiyorum nefes nefese
Ah iç çekiþlerim ah bitmeyen sýzým
Bir serçe gibi tir tir titrer yüreðim
Ayyuka çýktý içimdeki dertlerim
Gecenin koynunda raks ediyor göðsümde kaldý üþüyen ellerim
Kimler çaldý hayallerim düþlerim
Sol yanýndan vuruldum sis çöktü sýrtýnda acýsý içimde kanar sancýsý
sanki zemherinin ayazýnda öldüm
Gecenin karanlýðýnda gömüldüm
Zalimlerin elinde kurban edilen yüreðim bedenim
Ateþlerdeyim tekrar tekrar yanar toz halinde savrulur bu tenim
Kederlerim dertlerim ah ne çokmuþ benim
Sanki karanlýk kuyuda kimsenin duymadýðý bir çýðlýk gibiyim
Cümle alem kör saðýr
Gece hüzün gece karanlýk
Zaman doldu hüzne ram yüreðim
Çýkardým mutluluk maskesini
Yalnýzým kimse görmez böyle beni
Ben bende deðilim neredeyim
Nadasa mý çekildi gündüzlerim
Koparýldý takvim yapraklarým
Bitap düþtü bu kalbim gözlerim hadi hadi göm kendini geceye
Gün aðarýrken tak maskeni
Alabora olmuþluðuma aldanma
Ýçinde keskin bir alabora kopsa da
Müptela oldum geceler benim
Cümlelerim sýðýnaðý bu yüreðim
Öylesine acý sessiz ve derin
Sosyal Medyada Paylaşın: