Kalbimden kalbine siyah kelebekler uçurdum. Sevdanýn ilk cemresi düþmeden kalplere. Fersah fersah yanlýzlýða sövdüm. Yüzümü yitip giden gençliðe döndüm. Ne kaldý ki elde avuçta. BIR kaç damla umuttan baþka.
Sessiz çýðlýðým saðýr ederken düþkünleri. BIR parça beyaz ekmek kokusu tüttü burnumda. Açtým aðzýmý zenginlere sövdüm. BIR aynaya baktým sonra bir kendime döndüm. Meðer ne çok ister olmuþuz hayattan. Ben kahýr perdesi aralanýrken öldüm.
Þimdi bir musalla taþý cüsetsiz bedenler Bencileyin sancýdalar. Münker ve Nekir kadar sokulgan beynimde sualler. Bitmeyen hesaplaþmalar. Zamana sövdüm. Olgusu bu -cihanýn-kurulumu bu diyorum. Çekip elimi eteðimi dünyalýk heveslerden Gidiyorum.
Ben mi?Ben... Saymadým kaç kez dizlerimi dövdüm. Son bir kez yaþamak pahasýna. Kaç binlerce öldüm.. Sokaklardan kalbime kaç yetim çocuk gömdüm. Ve açýp aðzýmý avazým çýktýðý kadar. Ýnsanlýða sövdüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikrim Derya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.